Honger, oorlog, ziekte, overstromingen en andere ellende. Dat is toch vooral het nieuws dat we over Afrika krijgen. In het boek 'de Afrikaanse weg' reist journalist en filmmaker Ton van der Lee van Kaapstad naar Cairo. Zijn persoonlijke missie: een plek vinden voor zichzelf. Een plek waar hij zich thuis zal voelen. Maar hij heeft ook een hoger doel: oplossingen vinden voor Afrika. Oplossingen van de gewone mensen, niet van professoren en politici.
Toch is Van der Lee positief over de Afrikaanse toekomst. Die zit namelijk in de mensen zelf. En in hun tradities, die vaak ver afstaan van ons westerlingen. “Het is alleen nog een kwestie van tijd voor Afrika zichzelf zal durven te zijn en kracht zal weten te putten uit zijn eigen identiteit.” Ik help het hem hopen, heel erg.
Ook als je niet – zoals ik – 4 maanden door Afrika gaat reizen, zal dit boek je grijpen. Al was het maar omdat je nu eindelijk ook meer gaat begrijpen van dit mysterieuze continent.
Zijn eigen plek weet de rusteloze Van der Lee niet te vinden. Wel een aantal zinvolle antwoorden, van gewone en tegelijk bijzondere mensen. Wij westerlingen lijken het continent in ieder geval niet verder te brengen. Hoe goed onze bedoelingen ook zijn. We maken landen afhankelijk, en grissen grondstoffen weg die we aan diezelfde landen weer verkopen. Stuitend. Daarnaast heeft het toerisme en de macht van het geld een vernietigende uitwerking op de oorspronkelijke bevolking en op de natuur.
Ook als je niet – zoals ik – 4 maanden door Afrika gaat reizen, zal dit boek je grijpen. Al was het maar omdat je nu eindelijk ook meer gaat begrijpen van dit mysterieuze continent.
