I have dream: ITGWO

“Wat leeeeeeuk! Nou, dit is echt leeeeeeuk, moet je kijken!” Een vrouw buigt zich over een gedicht in het strandzand en richt zich tot haar vrienden die meters verderop op hun handdoek liggen. Ze heeft een strak wit hemd aan dat voor badpak moet doorgaan. Dat het badpak terwijl ze terugloopt omhoog kruipt en de string met haar witte billen laat zien, deert de vrouw niets.

Tegen de duinwand achter het vriendengroepje, staat een grote houten keet met een podium. Artiest Spinvis geeft er een optreden, samen met een kunstenares. Ze speelt viool op een touw dat aan een vlieger vastzit. Ik lig in een echte bikini met een tijdschrift op een kleedje. Het is zondagochtend op Vlieland, ik ben op Into the Great Wide Open (ITGWO).

Strandgedicht.

Vrijheid

Muziek, kunst, vrijheid. Het lijken termen uit vervlogen hippietijden, maar op Vlieland vind je ze even terug. ITGWO is een van de leukste, of misschien wel hét leukste festival dat ik ooit heb bezocht. Onbekende, minder bekende en bekende bands, singer/songwriters, kunstenaars en vertellers verzamelen zich gedurende een weekend op het kleine eiland. Normaal gesproken heeft het maar zo’n 1.100 inwoners. Nu lopen, fietsen, logeren en kamperen er nog eens 5.000 festivalgangers. Dat lijkt veel, maar is het uiteindelijk niet. Her en der sta je een keer in de rij voor een drankje, maar ruimte en gemoedelijkheid overheersen. En ook erg 'hippie': ik merk dat ik iedereen lief en aardig vind, ook zonder alcohol.

Muziek in Vuurboetsduin.

Van alles wat

ITGWO doet bovendien niet mee aan het ‘zien en gezien worden’, zoals bijvoorbeeld op de Amsterdamse Parade. Dus geen überhippe toestanden met grote Ray Ban zonnebrillen, cowboylaarzen en -hoeden en King Louis jurkjes, maar gewoon van alles wat. In stijl en zeker ook in leeftijd. Wel opvallend: een knot of kort haar voor de dames, terwijl de heren het met een baard en/of warrig haar juist steeds meer laten hangen.
En de Vlielanders, wat vinden die ervan? Die lijken alles rustig te ondergaan. Laten zich echt door ons niet gek maken. Zijn de huurfietsen op? Dan laten we toch even een paar boten met nieuwe komen? Hoe laat ze er zijn, weet niemand precies. Dat hangt af van het getij en van de wind. Relaxte lui, die Vlielanders.

Sterrenhemel

In het decor waartegen ITGWO zich afspeelt smelten natuur en cultuur samen. Het bescheiden podium met de toepasselijke naam ‘Naar Buiten’ ligt midden in het bos. Overdag al heerlijk, zeker als je wat schaduw zoekt voor de zon, die het hele weekend schijnt(!) Maar ’s avonds komt het bos pas echt tot leven door de grote lampen die in de takken hangen. Met boven ons een heldere sterrenhemel.

Slaapboot.

Wakker worden

Helemaal genieten is het in de ‘Vuurboetsduin’, een podium in een duinpan naast de vuurtoren van Vlieland. Vanaf een natuurlijke tribune, met de zon op je bol kijken en luisteren naar een optreden. "Hello Flieleeeeeend", roept de Ierse zanger ons toe. Wij juichen en klappen. En dan slapen we, heel toepasselijk, ook nog op een grote boot, een klipper noemen ze die. Rustig wakker worden op het dek, tussen de andere gasten. En na- en bijpraten over wat je hebt gezien en nog gaat zien, terwijl je je tegoed doet aan een stevig ontbijt. Voor de jarige Limburgse puber zingen we vrolijk het 'Lang zal ze leven'.

Springen

Vlieland en ITGWO, een perfecte combinatie. Dit festival is veel meer dan ‘ok’, het is meer dan ‘gezellig’ of ‘goed’ of ‘geweldig’, het is beyond ‘leeeeeeuk!’ Het is een DROOM van een festival. Een droom, die eigenlijk pas begint zodra je weer  aan wal bent. Een droom waarin ik volgend jaar opnieuw van de boot af spring: Into the Great Wide Open!

Ik wil vooral weer 'komen'!

Vuurtoren van Vlieland.

Tooooet!

Nog meer kunst.